Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Κριτική της Ελένης για "Το Υπναρούδι και η Ελεάννα σε φανταστικές περιπέτειες"

Κριτική της Ελένης Γεωργοστάθη  για "Το Υπναρούδι και η Ελεάννα σε φανταστικές περιπέτειες"

Αν ο παλιός καλός μας γνώριμος Quentin Gréban επιλέγει ένα κάπως ανοικονόμητο μαμούθ για ζωάκι της μικρής του ηρωίδας (εδώ), η Αργυρώ Μουντάκη στο βιβλίο της Το Υπναρούδι και η Ελεάννα σε φανταστικές περιπέτειες κινείται στο άλλο άκρο, δίνοντας στους μικρούς αναγνώστες της μια εντελώς μινιμαλιστική εκδοχή του όρου «κατοικίδιο». Η δική της ηρωίδα, βλέπετε, η μικρή Ελεάννα, διαθέτει ζωάκι τσέπης – ένα μυρμηγκάκι ονόματι Υπναρούδι, το οποίο διαμένει σε σπιρτόκουτο και η ιδιοκτήτριά του έχει την ευχέρεια να το κουβαλάει όπου της κάνει κέφι. Αποτέλεσμα μια σειρά από περιπέτειες, που περιγράφονται στις τρεις ιστορίες οι οποίες απαρτίζουν το βιβλίο, και καταγράφουν την καθημερινότητα και τα –κάποτε δραματικά– απρόοπτα της ζωής των δυο φίλων και των αγαπημένων τους.

Ενδιαφέρουσα απόπειρα αφηγηματικής συνύπαρξης δυο διαφορετικών κόσμων –του μεγάκοσμου των ανθρώπων και του μικρόκοσμου των μυρμηγκιών– όπως αυτή μπορεί να επιτευχθεί με όχημα την παιδική φαντασία. Αφήγηση αβίαστη, που ζουμάρει σε καθημερινές στιγμές, κάποτε αδιόρατες όσο ένα τοσοδά μυρμηγκάκι, μεγεθυσμένες ωστόσο μέσα από τον φακό των παιδικών ματιών, αλλά και ικανές να χωρέσουν τη ζεστασιά, την ανεμελιά αλλά και τα βάσανα της παιδικής φιλίας, οικολογικές ευαισθησίες, οικογενειακές δυσκολίες, σχολικές χαρές και μικροπροβλήματα. Με το μικρούλι Υπναρούδι πανταχού παρόν, να υπογραμμίζει με την παρουσία του την τεράστια αξία που έχουν τα μικρά και φαινομενικά ασήμαντα για την παιδική ψυχοσύνθεση.  

Ένα χαριτωμένο βιβλίο, που πάντως ενδέχεται να σας δημιουργήσει κάποια προβληματάκια, αφού, μετά το πέρας της ανάγνωσής του, δε θα υπάρξει μυρμηγκοφωλιά πάνω απ’ την οποία να μη σας σύρει το βλαστάρι σας σε αναζήτηση νέου κατοικίδιου. Μικρό το κακό βεβαίως, αφού ένα τοσοδά μυρμηγκάκι μες στο σπιτικό σας φαντάζει –εκ πρώτης τουλάχιστον όψεως– πολύ προτιμότερο από ένα πελώριο μαμούθ. Ή μήπως όχι;

Κριτική του Κώστα Στοφόρου για "Το Υπναρούδι και η Ελεάννα σε φανταστικές περιπέτειες"


Κριτική του Κώστα Στοφόρου για "Το Υπναρούδι και η Ελεάννα σε φανταστικές περιπέτειες"

 -Τι σου άρεσε από το βιβλίο; -Όλα! 

Όταν παίρνεις αυτή την αποστομωτική απάντηση από την κόρη σου που είναι μεγάλη βιβλιοφάγος και αμείλικτη κριτικός λογοτεχνίας, δεν σου μένει να κάνεις τίποτε άλλο παρά να συμφωνήσεις. Όταν μάλιστα το βιβλίο δεν είναι ένα αλλά …τρία «Το Υπναρούδι και η Ελεάννα σε φανταστικές περιπέτειες» της Αργυρώς Μουντάκη με εικονογράφηση του Βαγγέλη Ελευθερίου (εκδόσεις Πατάκη) περιλαμβάνει στην πραγματικότητα τρία παλιότερα βιβλία της συγγραφέως με ήρωα το Υπναρούδι, συγκεντρωμένα πια σε ένα τόμο. Το Υπναρούδι είναι ένα κατοικίδιο μυρμήγκι που η Ελεάννα φροντίζει καθώς έχει χάσει την οικογένειά του. Κοιμάται σε ένα σπιρτόκουτο, τρώει ψιχουλάκια και μέλι κι όταν δε νυστάζει πηγαίνει και στο σχολείο κρυμμένο στην κασετίνα της φίλης του!  Πρωτότυπο και διασκεδαστικό, τρυφερό και περιπετειώδες ήταν μια ευχάριστη έκπληξη όταν το διάβασα ένα βραδάκι (για δεύτερη φορά) στα παιδιά. Ομολογώ πως δεν περίμενα ότι θα απολάμβαναν τόσο τις περιπέτειες ενός μυρμηγκιού ( την τρίτη φορά που θα θέλουν να το διαβάσουν θα καλέσω την ίδια τη συγγραφέα να …ξενυχτήσει μαζί τους). Έπαθα και κάτι φοβερό: Το επόμενο πρωινό, βλέποντας κάτι μυρμήγκια που είχαν εισβάλλει στο ντουλάπι της κουζίνας τα κοιτούσα με τρυφερότητα και δεν τα καταδίωξα ως συνήθως. Λες να είχαν χάσει κι αυτά την οικογένειά τους;

Read more at: http://www.literature.gr/ Οι καλύτεροι κριτικοί βιβλίων είναι τα παιδιά!, του Κώστα Στοφόρου | Literature.gr

Κριτική της Ελένης Μπετεινάκη για "Το Υπναρούδι και η Ελεάννα σε φανταστικές περιπέτειες"


Κριτική της Ελένης Μπετεινάκη για "Το Υπναρούδι και η Ελεάννα σε φανταστικές περιπέτειες"

Το Υπναρούδι  και η Ελεάννα  σε φανταστικές περιπέτειες, Αργυρώ Μουντάκη,εκδ. Πατάκης
Άραγε μπορεί ένα τόσο δα μικρό έντομο, ένα μυρμήγκι, να γίνει ποτέ το αγαπημένο κατοικίδιο ενός μικρού παιδιού; Φυσικά και μπορεί. Οι φίλοι δεν μετριούνται ούτε με βάση το ύψος τους, ούτε το βάρος τους. Τους επιλέγουμε, τους διαλέγουμε με οδηγό μας την εκτίμηση και την αγάπη. Το Υπναρούδι είναι ο μικρός φίλος της Ελεάννας και στάθηκε μάλλον τυχερό στη ζωή του από την στιγμή που συναντήθηκαν και έγιναν αχώριστοι. Ή σχεδόν αχώριστοι! Το μικρό μυρμηγκάκι θα χωθεί σε χίλιες δύο περιπέτειες, θα γνωρίσει πολλούς φίλους, θα ταξιδέψει, θα κιντυνεύσει, θα βρει ξανά την οικογένειά του , θα γλυτώσει από την φοβερή αράχνη, θα γνωρίσει την αγάπη, την φιλία, την ζεστασιά και θα γίνει ένας μικρός ήρωας που όλοι θα « ψάχνουν» και θα αγαπούν. Θα αναζητήσει στη ζωή του νέους δρόμους και όμορφες ιστορίες. Η Ελεάννα πάλι θα σταθεί κι αυτή τυχερή από  τη φιλία του γιατί χάρις στο μικροσκοπικό φίλο της θα νοιώσει και θα « γευτεί» πράγματα και καταστάσεις που πριν δεν της είχαν περάσει ποτέ από το μυαλό. Θα μπει σε σκέψεις , θα αναλάβει ρίσκα, θα γνωρίσει νέους φίλους και θα καταφέρει να ενώσει ακόμα και άγνωστους ανθρώπους  στην πολυκατοικία τους για έναν κοινό σκοπό. Ένα βιβλίο γεμάτο περιπέτειες για μικρούς φίλους με μεγάλες αναζητήσεις.

Κριτική της Ελένης Μπετεινάκη για "Το κορίτσι του Πέτρου"

Κριτική της Ελένης Μπετεινάκη για "Το κορίτσι του Πέτρου"

 Το κορίτσι του Πέτρου, Αργυρώ Μουντάκη(εικ: Πέγκυ Φούρκα),εκδ. Μεταίχμιο
Σύγχρονη εποχή, εφηβεία, internet, Facebook, σχέσεις παιδιών, στερεότυπα , οικογένεια και φίλοι. Μα πάνω απ όλα αυτή η φράση και κατάσταση που συμβαίνει σχεδόν παντού σε όλα τα σχολεία της χώρας και έχει γίνει πια καθημερινό φαινόμενο και αρνητικό στοιχείο στη ζωή πολλών εφήβων. Σχολικός εκφοβισμός, ρατσισμός και στενές ιδέες. Ήρωες του βιβλίου ο Πέτρος και η Αλίσα που ερωτεύονται, η Αλκμήνη, που μιλάει με τον Μπίνγκο, ένα παιδικό αρκουδάκι με μιλιά, ψυχή και άποψη. Μια γειτονιά που κατοικούν άνθρωποι μόνοι, μετανάστες και « τυπικές» ελληνικές οικογένειες. Μια καθημερινότητα που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε με κόσμους που συγκρούονται αλλά και που κάποια στιγμή συναντιούνται.
Όμως περισσότερο από την άποψη των μεγάλων ίσως θα είχε αξία αν διάβαζε κανείς την γνώμη ενός μικρού αναγνώστη, ενός δεκάχρονου αγοριού, την αντίληψη και τον τρόπο που βλέπει τις καταστάσεις:  «… Μοιάζει με ημερολόγιο , μα δεν είναι… Μοιάζει με μυθιστόρημα μα… πάλι έξω έπεσα. Είναι ένα διήγημα της μικρής Αλκμήνης για τον αδελφό της Πέτρο που γνώρισε ένα κορίτσι από το Πακιστάν, στο σχολείο τους. Μόνο ο Πέτρος την κάνει παρέα γιατί την έχει …ερωτευτεί! Η Αλίσα νοιώθει πως έχει ένα ταμπελάκι πάνω της « Made in Pakistan»και όλοι την αποφεύγουν. Ο μπαμπάς της και ο αδελφός της δουλεύουν στη λαϊκή και η μαμά της ,η Αϊσα, ψάχνει για δουλειά απελπισμένη… Μα έτσι θα σας πω όλη την ιστορία…Αν  θέλετε πραγματικά να την μάθετε ζητήστε να διαβάσετε το βιβλίο. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ  κι εγώ συναντώ όλα αυτά στο σχολείο μου και ακόμα περισσότερα!...»( Φίλιππος Δ. 10 ετών ).


Ο Κώστας Μάγος γράφει στην "The books' journal" για "Το κορίτσι του Πέτρου"

Κριτική του Κώστα Μάγου για "Το κορίτσι του Πέτρου"


Κριτική του Κώστα Μάγου για "Το κορίτσι του Πέτρου"

 Η αναγκαιότητα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των παιδιών  απέναντι στα φαινόμενα  του ρατσισμού και της ξενοφοβίας γίνεται όλο και μεγαλύτερη στις μέρες μας.  Όσο γίνεται νωρίτερα οι μαθητές και τα παιδιά μας είναι απαραίτητο  να κατανοήσουν ότι η διαφορετικότητα  που συναντούν γύρω τους δεν είναι απειλή και ότι η πολυπολιτισμικότητα αποτελεί κοινωνικό  και πολιτισμικό πλούτο.  Η ενσυναίσθηση, η ικανότητα κατανόησης του διαφορετικού  άλλου, είναι  μια από τις σημαντικότερες δεξιότητες  που χρειάζεται  να αποκτήσουν τα παιδιά από την προσχολική ακόμη ηλικία, ενώ η καθημερινή ζωή έχει αποδείξει ότι  η διαπολιτισμική αλληλεπίδραση  και ανταλλαγή αποτελεί χαρακτηριστικό κάθε υγιούς κοινωνικής ομάδας.
Πολλά είναι τα μέσα  που μπορούν να ευαισθητοποιήσουν  τα παιδιά απέναντι στις παραπάνω διαχρονικές και παγκόσμιες αξίες και ένα από τα σημαντικότερα  είναι η   ανάγνωση των κατάλληλων παιδικών βιβλίων.  Τα βιβλία με  διαπολιτισμικό και αντιρατσιστικό περιεχόμενο γραμμένα από έλληνες συγγραφείς δεν είναι πολλά και κάθε νέο βιβλίο που έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο  αυτό αξίζει την προσοχή μας. Αν μάλιστα το βιβλίο είναι γραμμένο με την ευαίσθητη πέννα και την τρυφερή ματιά της ταλαντούχου συγγραφέως  Αργυρώς  Μουντάκη τότε είναι σίγουρο ότι πρόκειται για κάτι  ξεχωριστό.
«Το κορίτσι του Πέτρου» είναι ένα βιβλίο που από την πρώτη σελίδα κινητοποιεί το ενδιαφέρον του μικρού, αλλά και του ενήλικα αναγνώστη.  Είναι η ιστορία του Πέτρου και της Αλίσα, δυο μαθητών ενός τυπικού ελληνικού γυμνασίου. Ο Πέτρος είναι Έλληνας, παιδί μιας συνηθισμένης ελληνικής οικογένειας. Η Αλίσα, συμμαθήτρια του Πέτρου, είναι από το Πακιστάν και έχει μεταναστεύσει πρόσφατα με την οικογένειά της στην Ελλάδα, στην πόλη του  Πέτρου, που θα μπορούσε  να είναι και η πόλη μας. Αφηγήτρια της ιστορίας είναι η Αλκμήνη,  η πανέξυπνη και ευαίσθητη μικρότερη αδερφή του Πέτρου, το «μικρόβιο» όπως την αποκαλεί κάποιες φορές  ο αδερφός της.
 Η  Αλκμήνη  παρακολουθεί τη σχέση της Αλίσα και του Πέτρου, ακούει τα σχόλια των φιλενάδων της, τις απόψεις των γονιών της,  τα λόγια των συμμαθητών της, αναρωτιέται για το ποιος έχει δίκιο και προβληματίζεται. Η Αλκμήνη σκέφτεται. Δεν δέχεται τις προκατασκευασμένες «αλήθειες» των άλλων, μικρών ή μεγάλων,  αλλά αναζητά τις δικές της αλήθειες.  Κρίνοντας τις συμπεριφορές των ανθρώπων με τους οποίους  έρχεται σε καθημερινή επαφή, η Αλκμήνη ανακαλύπτει το ρατσισμό, τις διακρίσεις,  και τη ξενοφοβία που  χαρακτηρίζει τα λόγια και τις πράξεις αρκετών από αυτούς, αλλά και την ευαισθησία και την ενσυναίσθηση κάποιων άλλων.  Η Αλκμήνη , όπως και ο Πέτρος ο αδελφός της, παίρνουν θέση σε αυτά που συμβαίνουν στον μικρόκοσμό τους.   Αγκαλιάζουν την Αλίσα,  γίνονται βοηθοί και προστάτες της,  δεν φοβούνται να συγκρουστούν με  τους πολλούς και χτίζουν μια αληθινή φιλία χωρίς  προκαταλήψεις, μια σχέση αγάπης  και  αμοιβαίας εμπιστοσύνης. 
Ο Πέτρος και η Αλκμήνη, οι βασικοί πρωταγωνιστές του βιβλίου της Αργυρώς Μουντάκη,  περνούν στους αναγνώστες με τον πιο άμεσο και ζωντανό τρόπο  τον πλούτο της διαπολιτισμικής επικοινωνίας, την πρόκληση της διαπολιτισμικής γνωριμίας και συνύπαρξης.  Δεν αποδέχονται απλά τη διαφορετική μαθήτρια, αλλά λειτουργούν και ως  πολιτισμικοί διαμεσολαβητές  καταφέρνοντας, τελικά,   να προβληματίσουν ακόμη και τους πιο αρνητικούς από τους συμμαθητές τους.
«Το κορίτσι του Πέτρου» είναι από τα βιβλία που διαβάζονται με μια ανάσα, από τα βιβλία που δεν τα αφήνεις από το χέρι σου πριν φτάσεις στην τελευταία τους σελίδα. Η πλοκή του  αυξάνεται γραμμικά, οιδιάλογοι είναι  αληθινοί, το χιούμορ διατρέχει το κείμενο , οι εικόνες (της Πέγκυ Φούρκα)  ζωντανές  και η γραφή κυλά με τρόπο φυσικό και αβίαστο
«Το κορίτσι του Πέτρου» είναι ένα βιβλίο που  διδάσκει  χωρίς να είναι διδακτικό,  βασικό χαρακτηριστικό κάθε ποιοτικού παιδικού βιβλίου. Μιλά για τη μετανάστευση και τους μετανάστες, για τα δικαιώματα των παιδιών, για τα μεγάλα προβλήματα της σχολικής ζωής , όπως είναι ο σχολικός εκφοβισμός, αλλά και για τα μικρότερα, όπως οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας παιδικής παρέας. Μιλά για τις εφηβικές σχέσεις, αλλά και για τις σχέσεις γονιών και παιδιών,  αναδεικνύει με περισσή ευαισθησία τις  αξίες της αγάπης, της φιλίας, της συντροφικότητας, του  νοιαξίματος  για τον «άλλον»,  όποιος κι αν είναι αυτός, άσχετα με την καταγωγή, τη γλώσσα, τη θρησκεία, την οικονομική του κατάσταση. 
Εκτός όλων των άλλων «Το κορίτσι του Πέτρου» είναι και ένα βιβλίο για τη φιλαναγνωσία, αφού μέσα από τις σελίδες του παρελαύνουν οι τίτλοι πολλών αγαπημένων παιδικών βιβλίων, ελληνικών και ξένων. Η Αλκμήνη και ο Πέτρος, οι ήρωες του βιβλίου, διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία  και ίσως αυτός είναι ο  λόγος που  έχουν μάθει να σκέφτονται . Ή μήπως επειδή σκέφτονται διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία;  Κι άραγε τι θα σκέφτονταν  η Αλκμήνη κι ο Πέτρος, αν μπορούσαν να διαβάσουν «Το κορίτσι του Πέτρου»; Ας αφήσουμε να απαντήσει το ερώτημα, ίσως σε ένα επόμενο βιβλίο της,  η συγγραφέας  Αργυρώ Μουντάκη,  ευχαριστώντας την συνάμα για τη χαρά που μας έδωσε η ανάγνωση  του  βιβλίου της. Με τέτοια βιβλία στα ράφια της βιβλιοθήκης  οι μαθητές και τα παιδιά μας θα γίνουν ικανά να διεκδικήσουν  έναν καλύτερο  κόσμο!  Και θα τα καταφέρουν!

Κώστας Μάγος, Επίκουρος Καθηγητής Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Κριτική της Πασχαλίας Τραυλού για "Το κορίτσι του Πέτρου"

Κριτική της Πασχαλίας Τραυλού για "Το κορίτσι του Πέτρου"

«Το κορίτσι του Πέτρου», Αργυρώ Μουντάκη, εικονογράφηση: Πέγκυ Φούρκα, εκδ. Μεταίχμιο, 2014, 160 σελ.
Γράφει η Πασχαλία Τραυλού / Συγγραφέας – λογοτέχνης / tnomik11@yahoo.gr
Ποιος είπε ότι τα παιδιά δεν ερωτεύονται; Ποιος είπε ότι τα χνουδωτά ζωάκια δεν έχουν ψυχή; Και ποιος πιστεύει ότι ένα νέο ξεκίνημα σε μια ξένη χώρα είναι κάτι εύκολο για μια οικογένεια; Η κρίση ποιους δοκιμάζει περισσότερο; Τους Έλληνες ή τους ξένους; Η Αλκμήνη ακούει την καρδιά της να χτυπάει, ακούει κι ένα χνουδωτό ζωάκι να μιλάει. Ο Πέτρος βοηθάει την Αλίσα στα Αρχαία και την ερωτεύεται. Ποιοι απομονώνουν το κορίτσι και γιατί; Η βία ποια πρόσωπα παίρνει; Η Αλίσα θέλει να μιλήσει ελληνικά, μα νιώθει το ταμπελάκι στην πλάτη της να φωνάζει «made in Pakistan»… (από το οπισθόφυλλο)
Χωρίς βαρετά και τυποποιημένα επίθετα, δίχως καλολογικά στοιχεία, δίχως περιττά και άχρηστα λόγια, αυτό το παιδικό-εφηβικό μυθιστόρημα πέτυχε να θίξει με τον πιο άμεσο, απλό και αυθεντικό τρόπο ένα από τα πιο σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα των κοινωνιών της παγκοσμιοποίησης, αυτό του ρατσισμού.
Μέσα από μια αθώα φαινομενικά ιστορία, εκείνη του εφηβικού έρωτα του Πέτρου, ενός αγοριού ελληνικής καταγωγής, και της Αλίσα, μιας έφηβης Πακιστανής που τον γοητεύει και συνάμα εγείρει μέσα του τον οίκτο και το θυμό για την περιθωριοποίηση που της προκαλούν οι συμμαθήτριές τους λόγω της καταγωγής της, των στερεοτύπων, της προκατάληψης και του έγκλειστου για κάποιο παράπτωμα θείου της στη φυλακή, η Αργυρώ Μουντάκη υφαίνει αριστοτεχνικά σκέψεις και συναισθήματα στις ψυχές μικρών και μεγάλων καταφέρνοντας να κοινωνήσει τις ιδέες της με τρόπο αβίαστο, άμεσο και απτό.
Η άνετη διαχείριση του παρόντος από την πένα της συγγραφέως και το στήσιμο σκηνικών καθημερινότητας καθιστούν το βιβλίο ιδιαίτερα οικείο σε μικρούς και μεγάλους, αντιμετωπίζοντας τη νοημοσύνη των ανήλικων αναγνωστών με το σεβασμό που της αξίζει, δίχως καθόλου να υποτιμά την ευφυία και την ενσυναίσθηση αυτού του … φυτωρίου των μελλοντικών αναγνωστών ενήλικης λογοτεχνίας, που αναμφίβολα εκπαιδεύονται από συγγραφείς σαν την Αργυρώ Μουντάκη για το επόμενο βήμα, εκείνο της κρίσης για τα αναγνώσματα που αργότερα θα επιλέγουν.
Δύσκολο ομολογουμένως ως θέμα ο ρατσισμός για ένα βιβλίο απευθυνόμενο σε τρυφερές ηλικίες και ιδιαίτερα λεπτοί οι χειρισμοί της συγγραφέως που κατορθώνει να διαμορφώσει άψογα τον μικρόκοσμο των δυο παιδιών, αποδίδοντας εύστοχα τις διαφορές, έμφυλες και ηλικιακές και των δύο αδελφών, της Αλκμήνης και του Πέτρου και τους προβληματισμούς που εκατέρωθεν απασχολούν τις διαφορετικές φάσεις που βιώνουν.
Το εφηβικό ειδύλλιο γύρω από το οποίο περιστρέφεται ο ιδεολογικός άξονας του βιβλίου αντιμετωπίζεται από τη συγγραφέα με τη φυσικότητα και την αγνότητα που του αξίζει, αναγόμενο αποκλειστικά στη σφαίρα της εφηβικής επικοινωνίας και αποκαλύπτοντας τη γοητεία που έχει αυτό το πρώτο ερωτικό χτυποκάρδι. Η Αργυρώ Μουντάκη αντιμετωπίζει τα παιδιά ως μικρού μεγέθους ενήλικες που διατηρούν τις ίδιες ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες, τα ίδια συναισθήματα και τους μοχλούς παραγωγής προβληματισμών όπως και οι μεγάλοι γι’ αυτό και το βιβλίο μου θύμιζε αφηγηματικές τεχνικές των κλασικών της παιδικής λογοτεχνίας, όπως της Ζωρζ Σαρρή ή της Άλκης Ζέη. Πολύ επιτυχημένες οι διακειμενικές αναφορές που λειτουργούν διακριτικά ως βιβλιοπροτάσεις για την ίδια τη συγγραφέα, όπως επίσης, χαριτωμένη πινελιά μέσα στο βιβλίο η παρουσία του παραμυθικού στοιχείου, του χνουδωτού ζώου με το στραβοραμμένο αυτάκι που μιλάει.
Πιστεύοντας ακράδαντα πως η Αργυρώ Μουντάκη δεν είναι περαστική από το χώρο της παιδικής-εφηβικής λογοτεχνίας αλλά διαθέτει τα εχέγγυα για να αφήσει ένα στίγμα ανεξίτηλο, προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο της για μικρούς και μεγάλους ως απολαυστική εμπειρία και ως έναυσμα για στοχασμό και συζήτηση.

Κριτική της Γιώτας Φώτου για "Το κορίτσι του Πέτρου"

Κριτική της Γιώτας Φώτου για "Το κορίτσι του Πέτρου"

Ο Πέτρος είναι ένας έφηβος που ζει μέσα σε μια τυπική ελληνική οικογένεια. Το κορίτσι του Πέτρου, η Αλίσα είναι Πακιστανή που έχει πρόσφατα μεταναστεύσει στην Ελλάδα με την οικογένειά της. Η ιστορία τους δίνεται με τη ματιά της Αλκμήνης της μικρότερης αδερφής του Πέτρου.
Κύριο θέμα η ξενοφοβία που συναντάται στα ελληνικά σχολεία και γενικότερα στην ελληνική κοινωνία, η εύκολη κατηγοριοποίηση των ανθρώπων ανάλογα με το χρώμα και την καταγωγή τους. Η συγγραφέας περνάει αβίαστα μηνύματα περιγράφοντας τη ζωή μέσα στο σπίτι αλλά κυρίως στο σχολείο, τον αγώνα των μεταναστών, τη μοναξιά τους που είναι ίδια με τη μοναξιά πολλών Ελλήνων οι οποίοι ζουν απομονωμένοι μέσα σε πολυπληθείς πόλεις. Μια γκάμα χαρακτήρων απεικονίζει τη σημερινή πραγματικότητα που σκιάζεται κάτω από το φόβο του «διαφορετικού». Είναι οι μετανάστες εγκληματίες, κατώτεροι, απειλή για τους πολλούς; Υπάρχουν μετανάστες εγκληματίες; Ποια είναι η στάση που πρέπει να κρατηθεί απέναντί τους;
Η Αργυρώ Μουντάκη βάζει δίπλα στην προσπάθεια του Ταρίκ και της Αλίσα αυτή των υπολοίπων ντόπιων μαθητών, φέρνει στο προσκήνιο τη μετανάστευση των Ελλήνων κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα όπως επίσης και τη σύγχρονη μετανάστευση αυτών, που προέκυψε μετά την οικονομική κρίση. Ο καιρός έχει γυρίσματα. Η Ελλάδα από χώρα αποστολής μεταναστών έγινε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες χώρα υποδοχής και πάλι σήμερα διώχνει τα παιδιά της. Η κοινωνία ούτως ή άλλως είναι πλέον πολυπολιτισμική και τα μέλη της πρέπει να μάθουν να επικοινωνούν, να συνεργάζονται, να αποδέχονται ο ένας τον άλλον.
Απέναντι στα προβλήματα και τη ζωή των εφήβων του βιβλίου, ένας άλλος κόσμος με το αρκουδάκι που μιλάει -βγάζοντας στην επιφάνεια τις απόψεις της μικρής Αλκμήνης- και νιώθει επίσης μετανάστης αφού είναι «madeinChina», εξασφαλίζει την «εποπτεία» του θέματος στους μικρότερους αναγνώστες.
Οι πρώτοι έρωτες, η απασχόληση με το διαδίκτυο, οι σχέσεις γονέων και παιδιών, η κατάσταση στα ελληνικά σχολεία, ο σχολικός εκφοβισμός όπως επίσης η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων και άλλα πολλά είναι τα παράπλευρα θέματα που τρέχουν μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου που είναι γραμμένο με ανάλαφρο και χιουμοριστικό ύφος εξασφαλίζοντας στον μικρό αναγνώστη πέρα από τον προβληματισμό και την εσωτερική ανασκόπηση, την απόλαυση της ανάγνωσης.
Με δεμένη πλοκή, απλή κατανοητή γλώσσα που αγγίζει τα παιδιά και όμορφες εικόνες η Αργυρώ Μουντάκη έδωσε ένα καλογραμμένο βιβλίο για μεγάλα παιδιά το οποίο μπορούν να διαβάσουν με ενδιαφέρον και οι ενήλικες.

Κριτική της Τασούλας Τσιλιμένη στο Ηλεκτρονικό Λογοτεχνικό Περιοδικό "Ο Αναγνώστης" για "Το κορίτσι του Πέτρου"

Κριτική της Τασούλας Τσιλιμένη στο Ηλεκτρονικό Λογοτεχνικό Περιοδικό "Ο Αναγνώστης" για "Το κορίτσι του Πέτρου"


Made in Pakistan όπως Made in China

 στις 28 Οκτωβρίου, 2014
0
KORITSI PETROU

της Τασούλας Τσιλιμένη(*)
Ο ρατσισμός, οι τρόποι και οι μορφές παρουσίασής του στην Παιδική λογοτεχνία, είναι ένα θέμα που εδώ και καιρό βρίσκεται στο επίκεντρο τόσο των συγγραφέων όσο και των μελετητών του παιδικού βιβλίου. Το κορίτσι του Πέτρου έρχεται να προστεθεί στη μακριά λίστα των βιβλίων που ασχολούνται με το θέμα αυτό. Η πρωτοτυπία είναι στο γεγονός ότι η ιστορία της Αλίσσας, μιας Πακιστανής που παρακολουθεί μαθήματα σε γυμνάσιο, παρουσιάζεται κυρίως μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση ενός μικρού κοριτσιού, της Αλκμήνης, αδελφή του Πέτρου, συμμαθητή της Αλίσσας. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί την παιδική αφέλεια της Αλίσσας για να αναδείξει  το θέμα του κοινωνικού ρατσισμού και του σχολικού  εκφοβισμού. Η εναλλαγή της αφηγηματικής φωνής από πρωτοπρόσωπη σε τριτοπρόσωπη, επιχειρεί να σκιαγραφήσει το θέμα από μια διπλή οπτική και να δείξει τα πράγματα με μεγαλύτερο ρεαλισμό. Η Αλίσσα δυσκολεύεται στο σχολείο και η αντιμετώπιση από τους συμμαθητές της είναι  αρνητική. Κυρίως από την πλευρά των κοριτσιών, γιατί η Αλίσσα είναι πολύ ωραίο κορίτσι. Μοναδική εξαίρεση απέναντί της αποτελεί ο Πέτρος, ο αδελφός της Αλκμήνης, που σύμφωνα με την αφηγήτρια Αλκμήνη, είναι ερωτευμένος με την Αλίσσα.
Το βιβλίο με εύστοχο τρόπο παρουσιάζει τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος αναστρέφοντάς το, καθώς στη θέση των μεταναστών στην Ελλάδα, θέτει τη μετανάστευση των Ελλήνων σε άλλους τόπους για βελτίωση των συνθηκών ζωής τους, είτε αυτό συνέβαινε σε παλαιότερες εποχές, είτε συμβαίνει σήμερα λόγω της οικονομικής κρίσης. Η συγγραφέας σκιαγραφεί την ψυχοσύνθεση των ηρώων και δείχνει συμπεριφορές και τις αιτίες τους, δείχνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες και τις θυσίες νέων παιδιών που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν σπουδές και όνειρα προκειμένου να βοηθήσουν ώστε να επιβιώσει η οικογένειά τους. Πολυθεματικό το βιβλίο σκιαγραφεί ταυτόχρονα και τη μοναξιά των ηλικιωμένων, το ρόλο του facebook και της δύναμης του στην κατασκευή ταυτότητας, το ρόλο των γονέων και τη σπουδαιότητα της επικοινωνίας με τα παιδιά τους… Τη δύναμη του Πέτρου που ρισκάρει ακόμη και την επιτυχία των γενεθλίων του προκειμένου να  βοηθήσει την Αλίσσα να γίνει αποδεκτή και να αποβάλει την αίσθηση που κουβαλά μέσα της, ότι έχει στην πλάτη της ένα ταμπελάκι με τη φράση made in Pakistan. Η μικρή Αλκμήνη, που συνομιλεί φανταστικά με τον Μπίγκο, το λούτρινο σκυλάκι με το ταμπελάκι πάνω του και την επιγραφή made in China, και στο οποίο εκμυστηρεύεται τα πάντα, έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της και έχει να διαχειριστεί τις «εσωτερικές φωνές» που εκφράζουν τα δυο της εγώ, το θετικό και το αρνητικό, και  που περιγράφονται εδώ από την ίδια ως άσπρο και μαύρο σκουληκάκι.
Το κλίμα του βιβλίου, που έχει το  σοβαρό θεματικό φορτίο  του ρατσισμού,  διαχέεται πιο ανώδυνα στον αναγνώστη, μέσα από την περιγραφή και αναφορά στους παιδικούς και  εφηβικούς έρωτες. Μεθοδικά η συγγραφέας οδηγεί το θέμα σε εκτόνωση και  η λύση έρχεται μέσα από τη γενναιοφροσύνη  κάποιων πιο ευαίσθητων παιδιών έναντι  των σκληρών, αλλά και την ευρηματικότητα της καθηγήτριας της τεχνολογίας, που ανακοινώνει ότι τα παιδιά της τάξης θα πρέπει να δουλέψουν σε ομάδες ώστε να προχωρήσουν σε μια κατασκευή για τις ανάγκες ενός προγράμματος. Η συνεργασία, η άρνησή της, ο ανταγωνισμός και η απόγνωση θα σκιαγραφηθούν με επιτυχία, ώστε στο τέλος να θριαμβεύσει η αποδοχή έστω και αν επιβληθεί εν μέρει. Ένα ευχάριστο ανάγνωσμα για παιδιά από  8 ετών.
(*)H Τασούλα Τσιλιμένη είναι Αναπληρώτρια Καθ. Παν. Θεσσαλίας

Συνέντευξη στα Χανιώτικα Νέα Ιούλιος 2014

Συνέντευξη στα Χανιώτικα Νέα Ιούλιος 2014


«Να γαλουχήσουμε με τις αξίες της ισότητας και της αποδοχής του διαφορετικού τη νέα γενιά ανθρώπων, που εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε είτε ως γονείς είτε ως εκπαιδευτικοί» προτείνει ως “αντίδοτο” στα  έντονα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας, που παρουσιάζουν έξαρση στις μέρες μας, η Χανιώτισσα συγγραφέας παιδικών βιβλίων Αργυρώ Μουντάκη.
Με αφορμή το νέο της βιβλίο “Το Κορίτσι του Πέτρου” (εκδόσεις Μεταίχμιο), που μιλά για τη μετανάστευση και τους μετανάστες, για τα δικαιώματα των παιδιών, για τα μεγάλα προβλήματα της σχολικής ζωής, όπως ο σχολικός εκφοβισμός κ.ά., η συγγραφέας μίλησε στις «Διαδρομές» για τη σημασία του βιβλίου και της ανάγνωσης στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης των παιδιών, για τη σχέση της με τα Χανιά, αλλά και τα νέα της σχέδια που περιλαμβάνουν παρουσιάσεις των βιβλίων της στη Δημοτική Βιβλιοθήκη.
Πότε γράψατε το πρώτο σας παιδικό βιβλίο και πώς ξεκινά το ταξίδι σας στον κόσμο της συγγραφής;
Το πρώτο μου βιβλίο “Το Υπναρούδι και η Ελεάννα” το έγραψα το καλοκαίρι του 2003 και εκδόθηκε αρχές του 2005 από τις εκδόσεις Πατάκη. Από πολύ μικρό παιδί είχα μία μεγάλη εξοικείωση με το βιβλίο. Από το οικογενειακό μου περιβάλλον αρχίζοντας είχα γαλουχηθεί με πλείστες ιστορίες προφορικής αφήγησης από τον πατέρα μου, ο οποίος έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα στην αφήγηση, αλλά και με πολλά παραμύθια σε έντυπη μορφή, που μου αγόραζε η μητέρα μου αντί επιβράβευσης. Τραγούδια και παραδόσεις άκουγα από τις αγαπημένες μου γιαγιάδες. Πολύ σύντομα οι γονείς μου με έφεραν σε επαφή με τη λογοτεχνία για παιδιά, το θυμάμαι σαν χθες, όταν ο πατέρας μου με πήρε από το χέρι και πήγαμε στο βιβλιοπωλείο της περιοχής μας και αγοράσαμε το “Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες” του Ιουλίου Βερν, ήμουν περίπου 8 ετών και φυσικά το διάβασα απνευστί. Είχα όμως και εμπνευσμένους δασκάλους, που μας πρότειναν βιβλία για τον ελεύθερο χρόνο μας, έτσι γνώρισα τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή και της Αλκης Ζέη. Από εκεί και πέρα, από την Ε’ Δημοτικού και έπειτα είχα αποκτήσει ένα δικό μου κριτήριο για τα αναγνώσματα που με συγκινούσαν και είχα αρχίσει να γνωρίζω τη γενιά, που αργότερα στις σπουδές μου έμαθα ότι ήταν η Γενιά του ’30, όπως Βενέζη, Μυριβήλη, Θεοτοκά, αλλά και τον μεγάλο μας Νίκο Καζαντζάκη. Ως φυσικό επόμενο πολύ σύντομα η μόνη μου επιθυμία και στόχος και μέσα από τις σπουδές μου ήταν να αποκτήσω τα εφόδια για να μπορέσω να γράψω αξιόλογα κείμενα. Οι σπουδές και η σκέψη είναι ακόμα και τώρα το μέσο που χρησιμοποιώ για να βελτιώνομαι συνεχώς.
Ποιο ήταν το έναυσμα για να γράψετε “Το Κορίτσι του Πέτρου”;
Μέσα από την εκπαιδευτική μου διαδικασία σε διττό επίπεδο τόσο ως καθηγήτρια που εκπαιδεύει, αλλά και ως φοιτήτρια που εκπαιδεύεται (βρίσκομαι ακόμα και τώρα σε αυτήν την ιδιότητα λόγω του διδακτορικού που εκπονώ) είχα πλήθος ερεθισμάτων που αφορούσαν τον ρατσισμό, την ενδοσχολική βία, την παγκοσμιοποίηση και πως λειτουργεί, θετικά και αρνητικά, τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, αλλά και τις σχέσεις με την κοινωνία σε ευρύτερο και στενότερο πλαίσιο. Ολα αυτά και σε συνδυασμό ότι αφουγκραζόμουν έντονα την πραγματικότητα με δορυφόρο την κρίση λειτούργησαν ώστε να προκύψει αβίαστα αυτό το βιβλίο.
Για τι μιλά η ιστορία;
Η ιστορία είναι ο καθρέπτης της πραγματικότητας, μιας πραγματικότητας όπως τη βλέπει και την αποκωδικοποιεί η Αλκμήνη, μαθήτρια Ε’ Δημοτικού, η οποία παρακολουθεί τη ζωή του αδερφού της, που είναι ερωτευμένος με την Αλίσα, μία όμορφη Πακιστανή, άρτι αφιχθείσα στο σχολείο και την τάξη του, στη Β’ Γυμνασίου. Η Αλίσα βιώνει τον ρατσισμό, συνταράσσεται από τη βία σε κάθε επίπεδο: σωματικά, ψυχολογικά, αλλά και ηλεκτρονικά μέσω facebook, ενώ συνάμα απομονωμένη από την υπόλοιπη τάξη έχει την παρηγοριά της αγάπης του Πέτρου. Η οικογένεια και οι καθηγητές παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξισορρόπηση της κατάστασης. Μία καθηγήτρια αναθέτοντάς τους ομαδικές εργασίες βρίσκει τον τρόπο να φέρει πιο κοντά την Αλίσα με τα παιδιά. Η ομαδοσυνεργατική μέθοδος όχι αμέσως, αλλά σε βάθος χρόνου, λειτουργεί και τα αποτελέσματα είναι ευεργετικά για όλους.
Ποια είναι η πρόταση που διατυπώνετε μέσα από το βιβλίο ως προς την αντιμετώπιση των έντονων φαινομένων ρατσισμού και ξενοφοβίας που παρουσιάζουν έξαρση στις μέρες μας;
Η αλληλεγγύη και η απρόσκοπτη αγάπη στον συνάνθρωπό μας, η ομαδικότητα και η συνειδητοποίηση του άλλου είναι το πρώτο βήμα που μπορούμε να κάνουμε εμείς οι ενήλικες. Το επόμενο είναι να γαλουχήσουμε με τις αξίες της ισότητας και της αποδοχής του διαφορετικού τη νέα γενιά ανθρώπων, που εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε είτε ως γονείς είτε ως εκπαιδευτικοί.
Ποια άλλα μέσα πιστεύετε ότι μπορούν να ευαισθητοποιήσουν τα παιδιά απέναντι στις διαχρονικές και παγκόσμιες αξίες της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού;
Σίγουρα η εκπαίδευση και ο παιδαγωγικός ρόλος των γονέων και του περιβάλλοντος, όπως και η επαφή των παιδιών με την τέχνη: τη μουσική, τη ζωγραφική, το θέατρο, τον χορό, όλες τις καλές τέχνες.
Τα παιδιά διαβάζουν σήμερα λογοτεχνικά βιβλία και ποιος ο ρόλος των γονιών;
Εχω την αίσθηση ότι διαβάζουν… Ο ρόλος των γονέων είναι πολύ σημαντικός, αλλά ας μην ξεχνάμε και τον ρόλο των δασκάλων και καθηγητών. Ο συνδυασμός και η συνεργασία αυτών των δύο μπορεί να λειτουργήσουν πολύ ευεργετικά για τα παιδιά στη σχέση τους με τα βιβλία.
Αν δίνατε μια συμβουλή στους γονείς των αναγνωστών σας, ποια θα ήταν;
Δύσκολα θα έδινα συμβουλή, γιατί είμαι ακόμη στην ηλικία που ως μητέρα κι εγώ με χαρά δέχομαι και επεξεργάζομαι συμβουλές που μου δίνουν μεγαλύτεροί μου.
Η Αλκμήνη και ο Πέτρος, οι ήρωες του βιβλίου, διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία και ίσως αυτός είναι ο λόγος που έχουν μάθει να σκέφτονται. Ή μήπως επειδή σκέφτονται διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία;
Και τα δύο ισχύουν, είναι μία αμφίδρομη σχέση η επαφή με το βιβλίο. Είναι ένας τρόπος να παίρνουμε ερεθίσματα για σκέψη, αλλά και επειδή σκεφτόμαστε αναζητούμε την επαφή με το βιβλίο για να πάμε τη σκέψη μας παρακάτω.
Τι θα λέγατε στους μικρούς αναγνώστες σας που περνούν δύσκολα λόγω της γενικότερης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης;
Οτι στην ηλικία που βρίσκονται το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να έχουν στην καρδιά τους αγάπη και στις πράξεις τους αλληλεγγύη, στο μυαλό τους φαντασία και στις δραστηριότητές τους αγνό παιχνίδι και να επισκέπτονται συχνά τις -δόξα τω Θεώ- πλούσιες Δημοτικές Βιβλιοθήκες μας. Ειδικά εδώ στα Χανιά η κυρία Βιβή Χουδαλάκη με τους συνεργάτες της κάνει εξαιρετική δουλειά.
Εχετε γεννηθεί στα Χανιά. Πόσο σας έχει επηρεάσει και εμπνεύσει το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσατε;
Οπως σας είπα, ήδη από το οικογενειακό μου περιβάλλον ήμουν αρκετά επηρεασμένη. Η οικογένειά μου επίσης με έφερε σε στενή επαφή με τη θάλασσα και τη φύση, κάτι που επίσης με έχει καθορίσει, όπως πιστεύω όλους τους Χανιώτες, που αγαπούν την κρητική γη και την κρητική θάλασσα. Επίσης οι πλούσιες Δημοτικές Βιβλιοθήκες μας στάθηκαν αρωγοί στην αγάπη μου για τη λογοτεχνία. Αλλά δεν μπορώ να μην αποτίνω φόρο τιμής και στους δασκάλους μου την κυρία Χορευτάκη, την κυρία Λυγιδάκη και τον κύριο Σεγρεδάκη, αλλά και τους φιλολόγους μου, όπως είναι η κυρία Παπαγιαννοπούλου, η κυρία Ταμπακάκη και ο κύριος Σπαθαράκης στο Γυμνάσιο, οι κυρίες Ειρήνη Καλφάκη, Μαρία Κοκοτσάκη, Εύα Κυριακοπούλου στο Λύκειο, αλλά και οι κυρίες Στέλλα Αλιγιζάκη, Ολγα Προεστάκη, Βάσω Μπουλάκη και Σοφία Μυλωνάκη σε φροντιστηριακό επίπεδο. Ολοι με έχουν καθορίσει και τους θυμάμαι με πολλή αγάπη και νοσταλγία.


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/na-galouchisoume-axies-ti-nea-genia-apenanti-ston-ratsismo/#ixzz3JGB32yPT
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Κριτική της Αθηνάς Κανιτσάκη για "Το κορίτσι του Πέτρου"

Κριτική της Αθηνάς Κανιτσάκη για "Το κορίτσι του Πέτρου"

Μια σχεδία που βουλοπλέει, ένα σαπιοκάραβο φορτωμένο ανθρώπινες ψυχές προορισμένο να βουλιάξει στη μέση του πελάγους, ένα φουσκωτό που  πνέει τα λοίσθια και καταποντίζει τους  επιβάτες του στα βάθη, ένα μακρύ καραβάνι, πολλά μας θυμίζουν εμάς, των πολλάκις ταλαιπωρημένων Ελλήνων…
Ευαίσθητος  λαός  είμαστε, κι όμως συχνά-πυκνά αφήνουμε τη λήθη να κυριαρχεί, και ξεχνάμε πως αρκετοί είμαστε απόγονοι μεταναστών ή καταδιωγμένων από τη γη τους παππούδων…
Ξεχνιόμαστε λοιπόν, αδιαφορούμε και παραμελούμε τη  σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας σε σημαντικότατα θέματα, όπως η μετανάστευση κι ο ρατσισμός.
Ένα καινούργιο, παιδικό βιβλίο, «ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ» της συγγραφέως Αργυρώς Μουντάκη, των εκδόσεων «ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ», έρχεται να καλύψει το κενό, αβίαστα και χωρίς διδακτισμό να περάσει στα παιδιά μας μηνύματα κι αξίες.
Μέσα απ’ τον έρωτα του Πέτρου για την Πακιστανή  Αλίσα -που ίσα-ίσα μιλά τα ελληνικά και την έχει βάλει στο στόχαστρο μια ομάδα συμμαθητριών- με τη μικρή αδελφή του Πέτρου στον ρόλο του αφηγητή να παρακολουθεί, να συμμετέχει και να καταγράφει τη εξέλιξη της ιστορίας, μ’ ένα χνουδωτό ζωάκι να ζωντανεύει και να έχει λόγο κι άποψη επί παντός, με αδελφικά πεισματάκια και καβγαδάκια, με την εφηβεία να μπερδεύει και να αποπροσανατολίζει μικρούς και μεγάλους, με τους κακούς  να βάζουν τελικά μυαλό, με την δασκάλα από κοντά να επεμβαίνει, η Αργυρώ δίνει στον μικρό της αναγνώστη ένα καλό, παιδικό βιβλίο!
Τρυφερό κι ευχάριστο, γραμμένο με αγάπη για τον σύγχρονο  μαθητή, πολλά θα του αφήσει, και πολύ θα τον βοηθήσει να μάθει να μην ξεχωρίζει τους ανθρώπους, ν’ αποφεύγει τη σχολική βία, ν’ αποδέχεται  τις αξίες, να συνεργάζεται, να προσφέρει  αγάπη και φροντίδα όποτε και όπου χρειάζεται. Χανιώτισσα η συγγραφέας -εκπαιδευτικός- ζει προς το παρόν στην Αθήνα, κι εδώ και αρκετά χρόνια κινείται δραστήρια στα πνευματικά πράγματα του τόπου, με βιβλιοπαρουσιάσεις, συνεντεύξεις, προώθηση της πνευματικής εργασίας συναδέλφων δημιουργών, και βεβαίως με τα δυο παιδικά βιβλία της, το παρόν και το «Υπναρούδι» της σειράς για τον ομώνυμο, μικρό μέρμηγκα, του 2005, που προηγήθηκε.
Μια ταλαντούχος πνευματική δημιουργός, γεμάτη κέφι και διάθεση για προσφορά, που έχει πολλά ακόμα να δώσει στον πολιτισμό, είναι η αγαπητή μας Αργυρώ!
Να την συγχαρούμε, να της ευχηθούμε καλοτάξιδο «Το κορίτσι του Πέτρου», και καλή συνέχεια!

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/argiro-mountaki-koritsi-tou-petrou/#ixzz3JGBJ1N1y
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Κριτική της Εύης Τσιτιρίδου για "Το κορίτσι του Πέτρου"

Γράφει η Εύη Τσιτιρίδου

Αργυρώ Μουντάκη, Το κορίτσι του Πέτρου, εικόνες: Πέγκυ Φούρκα, Μεταίχμιο 2014
Πώς είναι να είσαι 11 και 14 χρόνων; Ακόμη παιδί αλλά και στις αρχές της εφηβείας; Τί σε απασχολεί; Τί κάνει την καρδιά σου να χτυπάει διαφορετικά; Τί σε θυμώνει; Τί σε κάνει να πετάς από χαρά; Πότε γοητεύεσαι και πότε απογοητεύεσαι; Πώς κάνεις την αρχή σε τόσα πράγματα και καταστάσεις που αναδύονται από το περιβάλλον και την κοινωνία γύρω σου και απαιτούν την προσοχή σου τότε, στην αρχή της ζωής σου;
Όλοι τα περάσαμε και μετά λιγάκι τα ξεχάσαμε. Κι όταν γινόμαστε γονείς, εκπαιδευτικοί, άνθρωποι που στην οικογένεια, στον κοινωνικό μας περίγυρο ή στον επαγγελματικό μας χώρο καλούμαστε να σχετιστούμε και να αλληλεπιδράσουμε με παιδιά και εφήβους, νιώθουμε πρωτάρηδες, αμήχανοι, ανήμποροι. Κι αναζητούμε πασπαρτού, χάρτες πορείας και συνταγές επιτυχίας για να τα καταφέρουμε…
Η Αργυρώ Μουντάκη με το βιβλίο της Το κορίτσι του Πέτρου, έρχεται να μας θυμίσει ότι το «μαγικό κλειδί» που θα ανοίξει την πόρτα της επικοινωνίας μας με τα παιδιά και τους εφήβους είναι ένα και παραμένει το ίδιο για όλες τις εποχές, για όλες τις κοινωνίες. Το λένε ενσυναίσθηση. Μπαίνω στα παπούτσια του άλλου και προσπαθώ να περπατήσω με αυτά. Για να καταλάβω το βηματισμό του. Την προσπάθεια να πορευτεί στο δικό του μοναδικό και ανεξιχνίαστο μονοπάτι ζωής. Κι αυτό το κάνω με αγάπη και απλότητα. Χωρίς περιττές πόζες, χωρίς αποπροσανατολιστικούς θορύβους. Χωρίς καμώματα, θεατρινισμούς, άγχος και επίδειξη δύναμης. Είτε είμαι γονιός, είτε είμαι δάσκαλος. Γιατί πάνω απ’ όλα είμαι ή πρέπει να είμαι και να συμπεριφερθώ ως ενήλικος. Με ωριμότητα, δηλαδή. Να εμπνεύσω εμπιστοσύνη, ασφάλεια και σταθερότητα. Και όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν.
Αλλά η σχέση των ενηλίκων με τα παιδιά και τους εφήβους είναι μόνο μία διάσταση του βιβλίου της Αργυρώς Μουντάκη. Αν προσπαθούσα να περιγράψω την υπόθεσή του και το βαθύτερο στόχο του με δυο κουβέντες, θα έλεγα ότι το βιβλίο αυτό είναι μια μικρή οικογενειακή σάγκα. Μια μεγάλη ιστορία, δηλαδή, που αφορά σε συγκεκριμένους ήρωες και στα έργα και τις ημέρες τους. Και εκτυλίσσεται διακλαδωμένη σε πολλές επιμέρους ιστορίες, που φωτίζουν, η κάθε μία με τον τρόπο της, την κεντρική ιδέα του βιβλίου, συνθέτοντας μια αφήγηση ευχάριστη, δυναμική και μετρημένα διδακτική. Θέματα ευαίσθητα και ακανθώδη για τη σχολική αλλά και για την κοινωνική και πολιτική μας ζωή, όπως η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, η παρενόχληση του διαφορετικού, η άσκηση βίας με διάφορους τρόπους (λεκτική, σωματική, συμβολική και χειροπιαστή), η μετανάστευση που σχετίζεται με την οικονομική κρίση αλλά με και τις πολεμικές συρράξεις, η μοναξιά, η «μάχη» των δύο φύλων, η επιβίωση σε μια ανταγωνιστική κοινωνία, η δημιουργικότητα ως μέσο άμιλλας και κοινωνικού συγχρωτισμού, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ο αντίκτυπός τους στα παιδιά και τους νέους, οι παιδικοί και νεανικοί έρωτες -άγουρες αλλά τόσο σημαντικές για τον ψυχισμό του ανθρώπου εμπειρίες- θίγονται με τρόπο απλό και άμεσο. Άλλοτε με ευθύτητα και σοβαρότητα, όπως όταν ο πατέρας εξηγεί στον Πέτρο πως η άσχημη λεκτική αντιπαράθεση στο facebookδεν βοηθάει στην αντιμετώπιση μιας διαφωνίας ή στην επίλυση μια σύγκρουσης αλλά μάλλον μεγιστοποιεί το πρόβλημα. Κι άλλοτε παιχνιδιάρικα και μέσα από ευφάνταστα αφηγηματικά ευρήματα, όπως όταν το χαριτωμένο και απρόσμενα ομιλητικό χνουδωτό ζωάκι της Αλκμήνης, της εξηγεί την madeinChinaπροέλευσή του και τα σχετικά με αυτήν «βιώματά» του.
Ο λόγος της Αργυρώς Μουντάκη κυλά χαμηλόφωνα και τρυφερά, σαν ποταμάκι που δεν χρειάζεται να κάνει αισθητή με πομπώδη τρόπο την παρουσία του στο «οικοσύστημα» της πλοκής της ιστορίας: είναι βέβαιο για την αξία τόσο της ύπαρξής του αυτής καθαυτής, όσο και για την αξία της πορείας του προς τη θάλασσα... Αποπνέει ανθρωπιά και γλυκύτητα. Είναι ο λόγος όχι μόνο μιας ταλαντούχας συγγραφέα αλλά και μιας άξιας μητέρας, μιας ευσυνείδητης δασκάλας και μιας ευαίσθητης γυναίκας που επιλέγει να διατηρεί αλώβητη και ενεργή μέσα της την παιδική θέαση του κόσμου. Η αποτύπωση και των τεσσάρων αυτών ρόλων στο ύφος γραφής της είναι που κάνει το λόγο της Αργυρώς Μουντάκη τόσο άμεσο και οικείο, τόσο φιλικό προς τους νεαρούς -και όχι μόνο- αναγνώστες της.
Οι ήρωές της έχουν ο καθένας τον δικό του ολοκληρωμένο χαρακτήρα. Η Αλκμήνη, ο Πέτρος, οι γονείς τους, η θεία Μαργαρίτα, η κυρία Ιουλία, η Αλίσα, η μαμά της, ο αδερφός της ο Ταρίκ, οι συμμαθητές και φίλοι των παιδιών είναι άνθρωποι της κοντινής πόρτας. Μπορεί να τους έχει αδέρφια, γονείς, θείους, γείτονες, φίλους και συμμαθητές ο καθένας από μας που διαβάζουμε το βιβλίο, τόσο οι μικροί όσο και οι μεγάλοι αναγνώστες του. Ακόμη και ο Μπίνγκο, το αγαπημένο λούτρινο παιχνίδι της Αλκμήνης έχει ψυχή. Και αυτό δημιουργεί μια οικειότητα, που μου θύμισε την αίσθηση που είχα ως παιδί διαβάζοντας τον Τρελαντώνη της Πηνελόπης Δέλτα, το Κοντά στις ράγες της Άλκης Ζέη, τα Γενέθλια της Ζωρζ Σαρή. Κάποια πράγματα δεν είναι τυχαία. Διαβάζοντας τις «Ευχαριστίες» της Αργυρώς Μουντάκη στο τέλος του βιβλίου, καταλαβαίνει κανείς το γιατί…
Οι εικόνες της Πέγκυς Φούρκα θεωρώ ότι όχι μόνο «έδεσαν» αρμονικά με το κείμενο, αλλά το έκαναν ακόμη πιο ελκυστικό στα μάτια των παιδιών, με τη φρεσκάδα και τη δροσιά τους. Και κατόρθωσαν να μας θυμίζουν εικαστικά κάτι παλιό και αγαπημένο, όπως είναι τα παλιά αναγνωστικά, αλλά με έναν τόσο…προσωπικά μοντέρνο τρόπο. Κλείνοντας, να προσθέσω ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για ένα δημιουργό από το να συμπράττουν στη φροντίδα και την απόδοση του έργου του προς το ευρύ κοινό μια ομάδα εκλεκτών συνεργατών, ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Και αυτό η Αργυρώ Μουντάκη είχε την τύχη να το εξασφαλίσει γιαΤο κορίτσι του Πέτρου. Περιμένουμε τα καλύτερα και στη συνέχεια. Και είμαστε βέβαιοι ότι θα μας τα προσφέρει «σιγανά και ταπεινά», αλλά τόσο ουσιαστικά.

Αυλόγυρος: Η Αργυρώ Μουντάκη απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της ...

Αυλόγυρος: Η Αργυρώ Μουντάκη απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της ...: « Δεν φοβάμαι αλλά θλίβομαι από την κακία των ανθρώπων…», ήταν τα πρώτα λόγια που μας είπε, δίνοντάς μας την ευκαιρία ν’ ανταλλάξουμε ...

«Δεν φοβάμαι αλλά θλίβομαι από την κακία των ανθρώπων…», ήταν τα πρώτα λόγια που μας είπε, δίνοντάς μας την ευκαιρία ν’ ανταλλάξουμε σκέψεις και να πιο πολύ να την «ανακρίνουμε»…



Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Τα ξέγνοιαστα καλοκαίρια!

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Τους αγαπούσα όλους!

Τι είναι για εσάς οι φίλοι;
Πολύτιμοι συνοδοιπόροι.
Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;
Ναι, είναι κάτι που το έχω κάνει.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;  Είμαι εξωστρεφής και καλοπροαίρετη προς τους ανθρώπους.

Τι είναι για εσάς η δυστυχία;
Η ορφάνια, ο χαμός παιδιού, ο πόλεμος, η κακοποίηση.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
 Η αναβλητικότητα.

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Θα της γύριζα κι εγώ τη δική μου.

Τι είναι για εσάς η ευτυχία;
Η αγάπη, η ειρήνη, τα χαμόγελα, η καλοσύνη, η φιλία και φυσικά η υγεία.

Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Με χαμόγελα, αγκαλιές, αγάπες!

Έχετε προδώσει ποτέ την εμπιστοσύνη του άλλου;
 Απ’ όσο ξέρω όχι.

Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάτι;
Συνέχεια και διαρκώς!

Τι είναι αυτό που σας δίνει ενέργεια;
Η δημιουργικότητα, η δραστηριότητα η ίδια.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
 Ναι, αν και απ’ ότι οι λένε όσοι με ξέρουν καλά, όχι όσο θα έπρεπε…

Τι συναίσθημα σας δημιουργεί η καθημερινότητα;
Πολλά και συχνά αντιφατικά συναισθήματα.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Με τόσα πολλά που δεν με φτάνει το 24ωρο…

Τι δεν θα θέλατε να σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;
Δεν μπορούν να μου κλέψουν τίποτα!

Ποιο βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει;
Τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή με συγκινούν ιδιαίτερα…
Σε ποια ταινία θα θέλατε να ήσασταν πρωταγωνιστής;
 Σε καμία, θα ήμουν ατάλαντη ως ηθοποιός….
Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Αχ, τόσα πολλά….
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
 Δεν έχω…., χμ …
Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία (Ανδρέας Κάλβος)
Πως φαντάζεστε τον κόσμο από ψηλά;
Μικρό…
Ποιο υπουργείο θα θέλατε να αναλάβετε και για ποιο λόγο;
Μόνο που το σκέφτομαι … δεν θέλω να το σκέφτομαι!!!

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Ειρήνη στον κόσμο.

Ποιόν από τους πολιτικούς μας, θα θέλατε να τον δείτε ως ήρωα σε καρτούν;
Όλους για να διαλέξω!

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;
Δεν φοβάμαι αλλά θλίβομαι από την κακία των ανθρώπων.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Λιοντάρι για να την φάω!

Πιστεύετε στα όνειρα;
Σε μερικές περιπτώσεις.

Τι κάνετε πριν πέσετε το βράδυ για ύπνο;
Τον σταυρό μου.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Ότι μπορεί να πραγματοποιήσει όλα του τα όνειρα!