Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Κριτική της Πασχαλίας Τραυλού για "Το κορίτσι του Πέτρου"

Κριτική της Πασχαλίας Τραυλού για "Το κορίτσι του Πέτρου"

«Το κορίτσι του Πέτρου», Αργυρώ Μουντάκη, εικονογράφηση: Πέγκυ Φούρκα, εκδ. Μεταίχμιο, 2014, 160 σελ.
Γράφει η Πασχαλία Τραυλού / Συγγραφέας – λογοτέχνης / tnomik11@yahoo.gr
Ποιος είπε ότι τα παιδιά δεν ερωτεύονται; Ποιος είπε ότι τα χνουδωτά ζωάκια δεν έχουν ψυχή; Και ποιος πιστεύει ότι ένα νέο ξεκίνημα σε μια ξένη χώρα είναι κάτι εύκολο για μια οικογένεια; Η κρίση ποιους δοκιμάζει περισσότερο; Τους Έλληνες ή τους ξένους; Η Αλκμήνη ακούει την καρδιά της να χτυπάει, ακούει κι ένα χνουδωτό ζωάκι να μιλάει. Ο Πέτρος βοηθάει την Αλίσα στα Αρχαία και την ερωτεύεται. Ποιοι απομονώνουν το κορίτσι και γιατί; Η βία ποια πρόσωπα παίρνει; Η Αλίσα θέλει να μιλήσει ελληνικά, μα νιώθει το ταμπελάκι στην πλάτη της να φωνάζει «made in Pakistan»… (από το οπισθόφυλλο)
Χωρίς βαρετά και τυποποιημένα επίθετα, δίχως καλολογικά στοιχεία, δίχως περιττά και άχρηστα λόγια, αυτό το παιδικό-εφηβικό μυθιστόρημα πέτυχε να θίξει με τον πιο άμεσο, απλό και αυθεντικό τρόπο ένα από τα πιο σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα των κοινωνιών της παγκοσμιοποίησης, αυτό του ρατσισμού.
Μέσα από μια αθώα φαινομενικά ιστορία, εκείνη του εφηβικού έρωτα του Πέτρου, ενός αγοριού ελληνικής καταγωγής, και της Αλίσα, μιας έφηβης Πακιστανής που τον γοητεύει και συνάμα εγείρει μέσα του τον οίκτο και το θυμό για την περιθωριοποίηση που της προκαλούν οι συμμαθήτριές τους λόγω της καταγωγής της, των στερεοτύπων, της προκατάληψης και του έγκλειστου για κάποιο παράπτωμα θείου της στη φυλακή, η Αργυρώ Μουντάκη υφαίνει αριστοτεχνικά σκέψεις και συναισθήματα στις ψυχές μικρών και μεγάλων καταφέρνοντας να κοινωνήσει τις ιδέες της με τρόπο αβίαστο, άμεσο και απτό.
Η άνετη διαχείριση του παρόντος από την πένα της συγγραφέως και το στήσιμο σκηνικών καθημερινότητας καθιστούν το βιβλίο ιδιαίτερα οικείο σε μικρούς και μεγάλους, αντιμετωπίζοντας τη νοημοσύνη των ανήλικων αναγνωστών με το σεβασμό που της αξίζει, δίχως καθόλου να υποτιμά την ευφυία και την ενσυναίσθηση αυτού του … φυτωρίου των μελλοντικών αναγνωστών ενήλικης λογοτεχνίας, που αναμφίβολα εκπαιδεύονται από συγγραφείς σαν την Αργυρώ Μουντάκη για το επόμενο βήμα, εκείνο της κρίσης για τα αναγνώσματα που αργότερα θα επιλέγουν.
Δύσκολο ομολογουμένως ως θέμα ο ρατσισμός για ένα βιβλίο απευθυνόμενο σε τρυφερές ηλικίες και ιδιαίτερα λεπτοί οι χειρισμοί της συγγραφέως που κατορθώνει να διαμορφώσει άψογα τον μικρόκοσμο των δυο παιδιών, αποδίδοντας εύστοχα τις διαφορές, έμφυλες και ηλικιακές και των δύο αδελφών, της Αλκμήνης και του Πέτρου και τους προβληματισμούς που εκατέρωθεν απασχολούν τις διαφορετικές φάσεις που βιώνουν.
Το εφηβικό ειδύλλιο γύρω από το οποίο περιστρέφεται ο ιδεολογικός άξονας του βιβλίου αντιμετωπίζεται από τη συγγραφέα με τη φυσικότητα και την αγνότητα που του αξίζει, αναγόμενο αποκλειστικά στη σφαίρα της εφηβικής επικοινωνίας και αποκαλύπτοντας τη γοητεία που έχει αυτό το πρώτο ερωτικό χτυποκάρδι. Η Αργυρώ Μουντάκη αντιμετωπίζει τα παιδιά ως μικρού μεγέθους ενήλικες που διατηρούν τις ίδιες ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες, τα ίδια συναισθήματα και τους μοχλούς παραγωγής προβληματισμών όπως και οι μεγάλοι γι’ αυτό και το βιβλίο μου θύμιζε αφηγηματικές τεχνικές των κλασικών της παιδικής λογοτεχνίας, όπως της Ζωρζ Σαρρή ή της Άλκης Ζέη. Πολύ επιτυχημένες οι διακειμενικές αναφορές που λειτουργούν διακριτικά ως βιβλιοπροτάσεις για την ίδια τη συγγραφέα, όπως επίσης, χαριτωμένη πινελιά μέσα στο βιβλίο η παρουσία του παραμυθικού στοιχείου, του χνουδωτού ζώου με το στραβοραμμένο αυτάκι που μιλάει.
Πιστεύοντας ακράδαντα πως η Αργυρώ Μουντάκη δεν είναι περαστική από το χώρο της παιδικής-εφηβικής λογοτεχνίας αλλά διαθέτει τα εχέγγυα για να αφήσει ένα στίγμα ανεξίτηλο, προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο της για μικρούς και μεγάλους ως απολαυστική εμπειρία και ως έναυσμα για στοχασμό και συζήτηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου