Σάββατο 1 Αυγούστου 2015

Συνέντευξη της Αργυρώς στην εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ στις 15/03/2015


Συνέντευξη της Αργυρώς Μουντάκη στον Δημήτρη Ράλλη.

Γιατί θελήσατε να ασχοληθείτε με το θέμα της Ενδοσχολικής βίας;

Δεν είναι ότι θέλησα να ασχοληθώ με το θέμα αυτό καθ’ αυτό ως στόχο, η ιστορία η ίδια απαίτησε να υπάρχει μέσα στην πλοκή της αυτή η εξέλιξη. Όταν ένα παιδί βιώνει ρατσιστικές συμπεριφορές και μάλιστα πολυεπίπεδα από συνομηλίκους, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό θα ενέχει και ενδοσχολική βία. Εξάλλου η ρατσιστική συμπεριφορά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη βία. Και η βία παίρνει πολλές μορφές: σωματική, λεκτική, ψυχολογική, ηλεκτρονική. Έτσι προέκυψε το θέμα της ενδοσχολικής βίας μέσα στο βιβλίο, ως απόρροια αλλά και αντανάκλαση της πραγματικότητας.

Πώς βιώνει η ηρωίδα σας αυτές τις μορφές βίας;

Η Αλίσα υποφέρει. Υποφέρει επειδή λόγω της διαφορετικότητάς της περιθωριοποιείται και βιώνει άσχημες συμπεριφορές κυρίως από τα κορίτσια της τάξης της και ειδικά από ένα κορίτσι, την Λουκία. Η Λουκία τη ζηλεύει πάρα πολύ. Και τη ζηλεύει για δύο λόγους: Για τον απλό λόγο ότι έχει γίνει το κορίτσι του Πέτρου, ο οποίος ήταν ο διακαής πόθος της Λουκίας, και για τον πιο σύνθετο ότι η Αλίσα ερχόμενη ως μετανάστρια από μια ξένη χώρα καταφέρνει και επιβιώνει με την οικογένειά της στην Ελλάδα, ενώ οι γονείς της Λουκίας όντες και οι δύο άνεργοι δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν στην ίδια τους την πατρίδα τους, την Ελλάδα, αλλά αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Αυτή η αντίφαση εξοργίζει την Λουκία. Όμως η Λουκία δεν κατανοεί το λογικό: Ότι οι γονείς της Αλίσα κάνουν χειρωνακτικά επαγγέλματα, γι’ αυτό και βρήκαν δουλειά στην Ελλάδα, ενώ οι δικοί της γονείς όντες πολύ μορφωμένοι, εν μέσω κρίσης δεν μπορούν να βρουν εργασία στην Ελλάδα. Έτσι αναγκάζονται να αναζητήσουν εργασία εκτός Ελλάδας, κάτι που σημαίνει αλλαγή περιβάλλοντος και για την Λουκία. Η Αλίσα πέφτει λοιπόν θύμα της Λουκίας. Και η Αλίσα βιώνει όλη αυτήν την κακοποίηση από τη συμμαθήτριά της πολύ άσχημα. Στενοχωριέται, υποφέρει, έχει μία έντονη εσωστρέφεια που δυσχεραίνει την ζωή της. Μόνο όταν ξεκινάει να μιλάει, σε πρώτο επίπεδο στη μητέρα της, αρχίζει να λύνεται και το κουβάρι του άγριου νήματος, αρχίζουν σιγά σιγά να δίνονται εναύσματα για άμβλυνση και εξομάλυνση της κατάστασης.

Στο σχολείο ως εκπαιδευτικός έχετε συναντήσει φαινόμενα βίας;

Ναι, έχω συναντήσει. Σε διάφορες μορφές. Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Είναι διαφορετικά τα διάσπαρτα και τυχαία περιστατικά βίας από μαθητές προς άλλους μαθητές λόγω συνήθως μίας διαφωνίας, διαμάχης, αντιζηλίας ή οτιδήποτε άλλο και άλλο η συστηματική και στοχοποιημένη βία από έναν συγκεκριμένο μαθητή ή μία συγκεκριμένη ομάδα μαθητών προς έναν συγκεκριμένο μαθητή ή μία συγκεκριμένη ομάδα μαθητών. Την πρώτη περίπτωση που δεν είναι η περίπτωση που χαρακτηρίζουμε ως bullying την συναντάμε πολύ συχνά, ίσως και από το νηπιαγωγείο ή και πιο πριν από τον παιδικό σταθμό, αν κρίνω από την εμπειρία μου ως μαμά. Όμως αυτό ενδεχομένως πάντα υπήρχε σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Η περίπτωση του bullying είναι διαφορετική. Φανερώνει στοχοποίηση, εμπάθεια μπορεί και μίσος.

Πώς μπορούμε να παρέμβουμε στην περίπτωση του bullying;

Ως γονείς σίγουρα το πιο βασικό είναι να έχουμε όχι απλώς καλή αλλά άριστη σχέση με το παιδί μας, ώστε αν του συμβεί κάτι τέτοιο να έχει την άνεση να έρθει να μας μιλήσει ανοιχτά γι’ αυτό που του συμβαίνει. Έπειτα θα πρέπει να μιλήσουμε με ειδικούς. Σίγουρα δεν είμαστε εμείς που θα λύσουμε το πρόβλημα, καθώς ως γονείς δεν διαθέτουμε την απαραίτητη νηφαλιότητα, κάτι που μπορεί όχι μόνο να μην επιλύσει αλλά και να δυσχεράνει την κατάσταση. Όσον αφορά την διαμεσολάβηση των εκπαιδευτικών τώρα, πρόσφατα είχα παρακολουθήσει μία ενημέρωση από το Χαμόγελο του Παιδιού και αυτό που τόνιζε πολύ ο ψυχολόγος ήταν ότι πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να μιλάνε, να μιλάνε για το τι αντιμετωπίζουν. Κατόπιν να δίνουμε το λόγο στους θύτες ευθέως και δίχως περιστροφές, να εξηγήσουν την συμπεριφορά τους και ενδεχομένως και ενώπιον όλης της τάξης. Κάτι τέτοιο θα κάνει τα παιδιά να συνειδητοποιηθούν και να αντιληφθούν το σωστό και το λάθος. Γιατί υπάρχουν και παιδιά που ενώ δεν ασκούν βία, όμως βρίσκονται να την επικροτούν ή και να την παρατηρούν αμέτοχοι. Υπάρχει βέβαια και ο άλλος τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου, αυτός που χρησιμοποιώ και στο «Κορίτσι του Πέτρου». Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να ενσωματώσουν τα περιθωριοποιημένα παιδιά σε ομάδες εργασίας κι έτσι με αυτόν τον τρόπο να δοθεί στα παιδιά η δυνατότητα να γνωριστούν καλύτερα μέσα από τη συνεργασία και την προσπάθεια επίτευξης ενός κοινού στόχου. Αυτή είναι μία μέθοδος που εγώ η ίδια την έχω εφαρμόσει στην πράξη και έχω δει ότι επιφέρει θεραπευτικά αποτελέσματα σε τέτοιες δύσκολες και δυσάρεστες καταστάσεις.

Τι μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά-θύτες να ηρεμήσουν και να έχουν μια καλύτερη συμπεριφορά;

Θεωρώ –δίχως να είμαι ψυχολόγος- η καλή σχέση με τους γονείς τους. Σπάνια τα παιδιά –από παρατήρηση το λέω αυτό- ασκούν βία, αν έχουν καλές οικογενειακές σχέσεις. Έπειτα, να έχουν καλές σχέσεις με τα αδέρφια τους και το σχολικό και φιλικό τους περιβάλλον. Η οικογένεια μπορεί επίσης να βοηθήσει ώστε το παιδί να «παρασυρθεί» σε δημιουργικές δραστηριότητες, όπως είναι ο αθλητισμός, οι τέχνες, για παράδειγμα η μουσική και τα εικαστικά κλπ. Οι δραστηριότητες μπορούν να βοηθήσουν το παιδί όχι μόνο να καλλιεργήσει σώμα και πνεύμα, αλλά και να μάθει να συνυπάρχει σε διάφορα περιβάλλοντα, να κοινωνικοποιείται ομαλά και να αποδέχεται το διαφορετικό μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία επαφής με τον έξω κόσμο. Η εξωστρέφεια της οικογένειας και του παιδιού κατά τη γνώμη μου βοηθάει σε αυτό το κομμάτι.

Στην ημερίδα, στην οποία θα συμμετέχετε στο 32 Σχολείο Βόλου τι ακριβώς θα συζητηθεί;

Ο κύριος Βεντήρης θα μιλήσει ως Πρόεδρος του Παρατηρητηρίου για την ενδοσχολική βία, από το δικό του δύσκολο μετερίζι, και οι συγγραφείς θα θέσουμε τα δικά μας θέματα και προβληματισμούς και με βάση τα βιβλία μας, που αφορούν στο θέμα. Προσωπικά χαίρομαι πολύ που θα έχουμε αυτή τη συνάντηση, στην οποία θα μπορούμε όλοι να πούμε τη γνώμη μας, να θέσουμε τα ερωτήματα και τις σκέψεις μας, και μέσα από μία δημιουργική συζήτηση να βγάλουμε ωφέλιμα συμπεράσματα, που θα μας βοηθήσουν για την αυτοβελτίωσή μας αλλά και των παιδιών μας. Θα χαρούμε πολύ να σας έχουμε όλους εκεί.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου